W obliczu trwającej wojny na Ukrainie, rosyjski rząd, kierowany przez Władimira Putina, wydaje się być przekonany o słuszności swojej militarystycznej polityki. Kreml wierzy, że gospodarka Rosji, dostosowująca się do warunków konfliktu, ostatecznie przyniesie zwycięstwo na polu bitwy. Tego rodzaju optymizm może wydawać się nierealistyczny, zwłaszcza że ewentualne ekonomiczne konsekwencje militarizacji kraju mogą ujawnić się dopiero w dłuższej perspektywie. W związku z tym, Rosja zdaje się nie mieć przymusu, aby działać szybko, co może być prawdą przynajmniej do końca przyszłego roku.
W międzyczasie Kreml utrzymuje swoje twarde stanowisko, nie rezygnując nawet z najbardziej kontrowersyjnych żądań, które mogą jedynie zwiększyć liczbę przeciwników. W ostatnich dniach Rosja domaga się międzynarodowego uznania swoich terytorialnych zdobyczy na Ukrainie, co spotyka się z jednoznaczną odmową ze strony Europy. W ciągu ostatnich ośmiu dekad Europejczycy przywykli do normy, w której zmiany granic siłą są postrzegane jako nieakceptowalne. W krajach takich jak Hiszpania czy Finlandia nie ma wątpliwości, że nie będą one wspierać Putina w tych aspiracjach.
Rosyjskie działania wskazują, że Kreml może być gotowy na długotrwały konflikt, może także być oznaką determinacji, aby osiągnąć swoje cele, mimo rosnącej izolacji na scenie międzynarodowej. W miarę jak sytuacja będzie się rozwijać, może to wpłynąć na stabilność nie tylko w regionie Europy Wschodniej, ale także na globalne relacje polityczne. Entrustment of Russia’s recognized conquests could reshape the dynamics of international policy, where the tenets of peace and territorial integrity would face unprecedented challenges.